günlerdir bir bezginlik, bir yorgunluk, bir bitmişlik, uyuma isteği.... hepsi depresyon belirtisi farkındayım.. ama insan bir yılın daha bitmesini düşününce hem de pek birşey yapamadan, kendini bu kadar adamış, bu kadar sıfırlamış bulunca sadece geçmiş olan zaman için üzülmek geliyor içimden.. yeni yılın daha farklı olacağına dair bir inancım kalmadı.... ne zaman ipleri elime alıp kendim için, ilerisi için birşeyler yapacağım?? iki üniversiteyi boşuna mı okudum? insan aynı anda tek birşeyi çok iyi yapabiliyor galiba.. okulu en iyi şekilde hakkını vererek bitirdim hem de birincilikle hem de dört yılda hem de bir tek ben.... az şey değil.. bunu başarmışken.... şimdi de çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışıyorum.. en iyisini yapabilmek adına sadece ona adayabiliyorum kendimi... ne kadar doğru bilinmez... ama ilk üç yıl çok önemliyken insan hayatında bundan ödün vermeli miyim acaba????
.......
ama yine de Çınar'ımla geçirdiğim bir tek gün bile herşeye değer....
biraz sabır, biraz gayret... belki daha az uyku...
daha çok gülücük...
hele son günlerde bana birşey diyecekse, benim onunla ilgilenmemi istiyorsa "anne" deyip bana havadan öpücük göndermesi yok mu?
ne kadar karmaşık bir duygu yoğunluğudur bu böyle...?
sevinç ve gözyaşı içiçe....
mutluluk mutluluk....
Allah'ım sen bizi utandırma....
hayatımızda hep güzellikler olsun....
2 yorum:
bence yaptıklarını küçümsememelisin aslıhan ablacım.daha ne yapacaksın yahu.en güzel şekilde eğitmeye, büyütmeye çalışıyorsun çınarı.çoçuk olduktan sonra ister istemez bi süre kariyer falan duruyo.ikisinin aynı anda yürüdüğü yalan yani.ama bu geçen zaman inan boşa geçmiş zaman değil.hepsinin geridönüşünü alacaksın ilerde.tabiki okuduğun okullarında aynı şekilde ...
Allah (c.c) hiçbir emeği zayi etmez
teşekkür ederim Elif'cim. arada böyle depresif hallere dalıyorum. ama sizlerden geridönüşler beni motive ediyor. Biraz önce konuştuğum iki arkadaşımdan da aynı tepkileri alınca mutlandım, umutlandım.. :) belki de ummadığım kadar güzel olacak gelecek yıllar...
Yorum Gönder