Annemler nihayet geldi. Ben de Çınar'ı onları devredip atölyeme koştum. İki gün çalışmadan sonra eve geldim annem acillere gitmiş meğer. Taş düşürüyormuş. 24 saat eksilmeyen bir sancı çekti. İlaçlarla biraz sancısı azalır gibi oldu ikinci gün.. On doğum yapardım bu sancıyla dedi. Ben de çektiğimden aynı sancıyı tahminlerimde yanılmadığımı bildim. Ben de doğum sancısına dayanabileceğimi düşünüyordum; ama benim korktuğum zamanının belirsizliğiydi. Neyse... Annemin burda ve sağlıklı olmasını dilemem gerektiğini hatırlattı bana. Allah onlara sağlıklı uzun ömürler versin, başımızdan eksik etmesin. ...
Dördüncü gün taşını düşürebilmiş annem... Allah'tan düşürebildi.. Bir de benim gibi düşüremeseydi fenaydı... Gerçi halen en az bir taş barındırmaktayım sağ böbreğimde. Acaba çok büyüdü mü? Ertelediğim kaçıncı kontrol........
1 yorum:
Aslıhan'cığım öncelikle gözün aydın Reyhan halamların gelmesine sizin adınıza çok sevindim. Annesizliğin nedemek olduğunu 7 ayda bile yeterince anladım canım. Daha sonra da Allah onları sağlık ve sıhhatle başımızda olmalarını nasip etsin. Geçmiş olsun canım ...
Yorum Gönder