çoooook özledim...

Bu hafta çok yoğundu atölye çalışmalarım dolayısıyla... Erkenden evden çıkıp, eve geç gelmeler, fiziksel yorgunluklar, hastalıktan kurtulamamışlık dolayısıyla güçsüzlük... Tembelliğe mi alışmış vücudum bilmem..
Velhasıl ben oğlumu çok özledim!!! Çok küçücükken bırakıp çalışmak durumunda olan annelere de çok üzüldüm.. Ben doya doya 2.5 yaşını yaşadım oğlumla ama şimdi bile üç gün az görmüş olmaktan mütevellit özledim oğluşumu. Dün akşam eve geldiğimde uyuyordu, ben de yanına kıvrıldım. Sonra uyanacak gibi oldu, kucağıma aldım. İki saat de kucak kucağa uyuduk beraber. Hem yorgunluğuma hem hasretime iyi geldi iki saatlik akşam uykusu.

Yarın tatil ilan ettim kendime. Beraber oynayıp, güleceğiz, resimler boyalar yapacağız..