parmak boyasıyla heryerimizi boyadık :)

Bugün ilk aktivitemiz kürdanları tuzluğun deliklerinden sokmacaydı. Epeyce maharet isteyen bir beceri olmasına rağmen Çınar rahatlıkla yapabildi. Solak olduğunu da tekrar gösterdi :) alkış alkış kısmını da çok sevdi. :D tekrar tekrar aynı şeyi yapmak istedi. Biraz değiştirelim aktiviteyi ve kürdanları oyun hamuruna batıralım dedik. Bu daha kolaymış gibi görünse de o kadar kolay değilmiş. Oyun hamurumuz da dışarda kalıp epeyce sertleştiğinden o da muhalefet oldu bize. Ayrıca iki tarafı sivri kürdanlar uygun değilmiş bu aktiviteler için. zira batabiliyor. özellikle hamura batırıken arkadan bastırmak istiyor ama uuf oldu deyip elini öptürünce daha fazla kıyamadım. ve bunu erteledik bir sonraki zamana. sivri olmayan kürdanlar ve yeni bir oyun hamuruyla deneyeceğiz.

İkinci aktivite ise parmak boyalarıyla... Parmak boyasını kıvama ulaştırıp bir kaba koydum, suyumuzu da yanımıza aldık ama hata etmişiz. suya fırça batırmak daha eğlenceli geldi Çınar'a. Daha sonra bir de baktım ki boyanın kutusunu açmış parmağını daldırıyor. sanırım Çınar bana öğretiyor, fırçaya gerek yok parmak daldıracağız diye... ;) epeyce parmak, el, kol, ayak, üst baş boyadıktan sonra yine de boyaya doymadık. biraz da pastellerle karalama yapalım. tamam bu da oldu. artık banyo vakti.. banyoda oyun oynamak da ayrı bir zevkli ama havalar soğuk üşürsün Çınar'cım. zorla ağlayarak sızlayarak çıkıyoruz banyodan. yoğurdunu yerse Eren'e gideriz diyorum ama maalesef Çınar çok mızmız; çünkü kök dişlerini çıkarıyor çok acelesi varmış gibi. daha önyanlar tamamlanmadan, bu ne acele? hiç bir şey yemeden omuzumda sallanarak uyuyor. Derdi varmış oğlucuğumun, acaba sıkılıyor da ondan mı çok uyudu dün dedim, ama bunca aktiviteye rağmen yine uyuduğuna göre çok zoru var kuzumun. çok geçmiş olsun birtanem, keşke elimden birşey gelse... ben çeksem o acıları senin yerine...